Επί Σκηνής
Σήμαντρα ακούστηκαν
κι ήρθαν οι μαντατοφόροι.
δεν τους περίμενα
λησμονημένη κι η λαλιά τους.
Ξεκούραστοι, φρεσκοντυμένοι
κρατώντας κάνιστρα τους καρπούς.
Θαύμασα και ψιθύρισα:
"Μ' αρέσουν τα αμφιθέατρα".
Η αχιβάδα γέμισε αμέσως
και χαμήλωσε το φως στη σκηνή
όπως για κάποιο περιώνυμο φονικό
A'
Στάξε στη λίμνη
μόνο μια στάλα κρασί
και σβήνει ο ήλιος.
B'
Στον κάμπο ούτ' ένα
τετράφυλλο τριφύλλι.
Ποιος φταίει απ' τους τρεις;
Γ' Στον κήπο του μοuσείου
Άδειες καρέκλες
τ' αγάλματα γύρισαν
στ' άλλο μουσείο.
Δ'
Να' ναι η φωνή
πεθαμένων φίλων μας
ή φωνογράφος;
Ε΄
Τα δάχτυλά της
στο θαλασσί μαντίλι
κοίτα: κοράλλια.
F΄
Συλλογισμένο
το στήθος της βαρύ
μες στον καθρέφτη.
Ζ΄
Φόρεσα πάλι
τη φυλλωσιά του δέντρου
κι εσύ βελάζεις.
Η΄
Νύχτα, ο αγέρας
ο χωρισμός απλώνει
και κυματίζει.
Θ΄ Νέα Μοίρα
Γυμνή γυναίκα
το ρόδι που έσπασε
ήταν γεμάτο αστέρια.
Ι΄
Τώρα σηκώνω
μια νεκρή πεταλούδα
χωρίς φτιασίδι.
ΙΑ΄
Πού να μαζεύεις
τα χίλια κομματάκια
του κάθε ανθρώπου.
ΙΒ΄ Άγονος Γραμμή
Το δοιάκι τι έχει;
Η βάρκα γράφει κύκλους
κι ούτε ένας γλάρος!
ΙΓ΄ Άρρωστη Ερινύς
Δεν έχει μάτια
τα φίδια που κρατούσε
της τρών τα χέρια.
ΙΔ΄
Τούτη η κολόνα
έχει μια τρύπα, βλέπεις
την Περσεφόνη;
ΙΕ΄
Βουλιάζει ο κόσμος
κρατήσου, θα σ' αφήσει
μόνο στον ήλιο.
ΙF΄
Γράφεις. Το μελάνι
λιγόστεψε η θάλασσα
πληθαίνει.