Зачынiў вочы, верыць як можна, -- ціха так.
Свечкі “гараць яр’(-ка)” (“так зьзяюць”), -- азараюць ‘спошні шлях, --
Шлях той, што/які ты хацела/шукала.
Можа, -- хацела б ўбачыць тое, --
Што там/будзе?
Потым?
Ці ты знайшла то(-е), пра што марыла?
Ці лічыш ты час, -- (што/якi…) павінна чакаць?
Жыццё вось -- не вечна, але (…ж) ідзе па кругу.
(Ка-)лі зьзяньне тваё гарыць,
А дзе ж мне быць?
.……………………..
Зачынiў вочы -- мучыць цяпло апошняе.
Болi пякучы(-я) – ўжо палічаны дні ўсе...
Той шлях..., які хацела...
Можа, -- хацела б ўбачыць то'(е), --
Што ‘(й)дзе? Потым што?
Ці ты знайшла то’, пра што ў мроях блiзка?
Ці лічыш ты час, -- павінны ён быць?
Жыццё вось -- не вечна, але ж ідзе па крузе.
Калі бляск мяне твой сляпiць,
А дзе ж" маё" ("мне быць"/"i ён")?
…А дзе ж ззянне мне шукаць?
Дзе… мне жа зьзяць?
………..……………..
Цяпло тваё ўжо былое, --
Высушвае слёзы, -- яны на вачах…
Спадаюць яшчэ ўсё, -- i служаць напамінам,
Каб ў наступны раз/час стойкай была.
Ці ты знайшла то’(-й), пра што ў марах ‘(i-)шла?
Ці лічыш ты час, -- павінна чакаць?
Жыццё вось -- не вечна, але ідзе па кругу.
Калі зьзяньне тваё ярчыць,
А дзе ж маё?
…Ды дзе ж маё?