Εδώ
Είναι το μέρος μου και ο χρόνος
Και εδώ στο δικό μου δέρμα
Μπορώ επιτέλους να αρχίσω
Αστο τον αιώνα να με ξεπεράσει
Όρθιος κάτω από τον νυχτερινό ουρανό
Το αύριο δεν σημαίνει τίποτα
Τοτε ήμουν μόνο ένα παιδί
Ίσα που αισθανόμουν ζωντανός όταν
Άκουσα ένα τραγούδι από το ραδιόφωνο ενός αμαξιού που περνούσε
Η ανάμνηση ξεθωριάζει
Σχεδόν θυμάμαι να τραγουδώ λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Είδαμε το τέλος του αιώνα
Συμπιεσμένο σε μια μικρή οθόνη
Ένα νεκρό αστέρι κατέρρεε και μπορούσαμε να δούμε ότι κάτι τελείωνε
Τελείωσες να προσποιεισαι
Είδαμε τις πινακίδες στα προάστια
Πότε δεν θα μπορούσες να προβλέψεις
Ότι θα μπορούσε να δει μέσα σου
Κασπάροβ*,βαθύ γαλάζιο, δεκαεννέα- ενενήντα εξι
Το μυαλό σου σε ξεγελά τώρα
Η παράσταση τελείωσε για αυτό πάρε το τόξο
Ζούμε στις σκιές λα λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Γεια
Άσε το τηλέφωνο κάτω για λίγο
Στο βράδυ υπάρχει κάτι άγριο
Μπορείς να το ακούσεις να αναπνέει;
Και γεια
Άσε το λάπτοπ κάτω για λίγο
Στο βράδυ υπάρχει κάτι άγριο
Το νιώθω,με αφήνει
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα
Λα λα,λα λα,λα λα λα λα