Πλιτς, πλιτς...
Ένα ίχνος από αίμα.
Τα άστρα τραγουδούν ένα νανούρισμα.
Ακούω μια κραυγή μες το κεφάλι σου.
Λυπάμαι για τη ζωή σου, πραγματικά λυπάμαι.
Εδώ μες το σκοτάδι, προσεύχεσαι για τις αμαρτίες σου
Είναι το εσωτερικό τρέμουλο που σε κάνει να κλαις
Μετανιώνεις για την ζωή σου;
Πρέπει να είσαι τρομοκρατημένος.
Διδάξου από την σκιά σου, διδάξου από τα βήματά σου.
Το έχεις συνειδητοποιήσει;
Πρέπει να τρέξεις.
Αλήθεια; Θα μείνεις εδώ;
Παντοτινά.