Го обоив погледот во црвено повторно,
Некој дојде по нас,
светот стана злобен.
Одевме по цела ноќ.
Низ ѕвездени панорами,
во капути од свила.
Вилите нѐ водеа,
до другата страна,
каде полни со темнина,
влегуваме во светли дни.
Имаме запалено тло.
Имаме право да молчиме.
Имаме само еден поклон
и ниедно дно.
Крвта изгоре сѐ,
се онесвестивме
и трите најцрни ќерки на ноќта
нѐ носат низ запалени улици.
И дишеме повторно,
и влегуваме.
Децата на темнината влегуваат во светли дни...