Death of the Celts [Turkish translation]

Tüm yol boyunca yokuş yukarı kıvrılan yol

Bu günde zafere götürüyor

Şimdi onu çok gururlandırmayı unutma

Tanrıya güveniyoruz, işte bunu bağır

Kazanma yollarının tesellisini öde

Bütün kara günlerde

Beni tıpış tıpış kaçarken göreceksiniz

Ölülerin toprağında yürürken

Kanın yükü, kemiği kırar

Kendi başıma yaptığım bu savaşta

Sabaha görkemle başlayacağız

Dua eden gül hala uyanık

Ruhumu gözleyen tanrım diyor ki

Ölüm gurur verici değil, ne eksik ne de fazla

Ruhumun gücü özgür kalacak

Bizi zafere götürecek

Bir sevinç olan acı solmak üzere

Kalbimin yok edeceği yerlerde geziniyorum

Gençliğimizin günlerini yad ediyoruz yeniden

Geride kalan anılara yabancılar olmuşken

Dök o küstahlığını krallığın üstüne

Cehennemin kapılarındaymışımcasına acı bana

Ben bir elçiden başka bir şey değilim

Buraya yapılması gerekeni yapmaya gönderildim

Bu sefil lanetimizin kaybolması adına dua ediyorum

Özgürlük ve bağımsızlık, belki ölüm kadar belirsiz

Adil bir yargı dilerim

Umarım sonumuz, hayra olur

Huysuz yıldırımlar kaplıyor yağmuru

Bana yeniden düşünmek için zaman verirken

Bugün hepsini mezarlara koyacağım

Savaşın bittiği bu sessiz mekanda

İntikam ölen herkes için

Korkum yok, bedenim kanlar içinde olsa da

Yeniden doğmuşçasına yaşamaya devam edeceğim

Gel bana artık, kabullen bunu dostum

Ruhlar mezarlarından bağırıyor tanrı için

Karanlıkta, baht cesurları ödüllendirirken

Ölüyorum, savaşçı bir Kelt korkmaz

Ölümsüzdür, hep yaşayacağını bildiğinden

Beni de düşün, neredeyse oradayım

Şimdi giriyorum, umutsuzluğun derinliklerine

Karanlığın ardındaki ışık da kaybolacak

Hayatlarımızı alıp kaybolunca

Tanrının açıklamadığı yerlere gidiyorum şimdi

Elveda diyorum, bana verilen bu hayata

Cehennemden gelenleri takip ediyorum

Keltlerin ölümüne şahit olmak için gelmişler