Φαίνομαι μοναχικός;
Βλέπω σκιές στο πρόσωπό μου
Άνθρωποι μου λένε ότι δεν είμαι ο ίδιος
Ίσως έχασα κιλά
Κάνω κοπάνα, με τους καλύτερους από τους καλύτερους
Ξερίζωσε την καρδιά μου από το στήθος μου, έτσι ώστε να τη βλέπεις κι εσύ
Περπατάω τον μακρύ δρόμο, βλέποντας τον ουρανό να πέφτει
Η δαντέλα του φορέματός σου με κάνει να έχω κόμπο στον λαιμό, πώς ζω;
Ο θάνατος ενός εργένη
Αφήνοντας το νερό να τρέχει
Ο θάνατος ενός εργένη
Φαίνεται να ταιριάζει πολύ
Κι έζησαν αυτοί καλά
Πώς θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα;
Μια ζωή γέλιου
Με κόστος τον θάνατο ενός εργένη
Σταματάω το μυαλό μου
Νιώθω σαν η καρδιά μου πρόκειται να σκάσει
Μόνος σε τραπέζι για δύο και απλώς θέλω να σερβιριστώ
Και όταν σκέφτεσαι εμένα ήμουν το καλύτερο που είχες ποτέ;
Μοιράσου ένα ακόμη ποτό με μένα, χαμογέλασε ακόμη κι αν είσαι λυπημένη
Περπατάω τον μακρύ δρόμο, βλέποντας τον ουρανό να πέφτει
Η δαντέλα του φορέματός σου με κάνει να έχω κόμπο στον λαιμό, πώς ζω;
Ο θάνατος ενός εργένη
Αφήνοντας το νερό να τρέχει
Ο θάνατος ενός εργένη
Φαίνεται να ταιριάζει πολύ
Κι έζησαν αυτοί καλά
Πώς θα μπορούσα να ζητήσω περισσότερα;
Μια ζωή γέλιου
Με κόστος τον θάνατο ενός εργένη