Yaradılışı hatırlayamıyorum
Güvensiz, korku içinde dolaşıyorum
Son adımlarımı attım
Bu boşluğun ötesinde bekleyen ne?
Hayat veren kanını emdim
Kalelerini yıktım
Ormanları yakıp kül edip
Hasadını ben zehirledim
Güven ve umudu
Kaybettim
Ölümü görüyorum
Şafağın gözlerinde
Hilekarlık
Rahmin karartılan derinliklerinde işlenmiş
İhanet tohumları çürümüş toprağa ekilmiş
Dip dalgaları
Her şey sona erdi
Ölü Tanrı'nın
Yüzünü görüyorum
Ölü birlikler
Diyarımıza saldırıyor
Uzaktan gelen uyarıya ebediyen kulak asmayan
Gözlerim kör
Elim kolum bağlı
Ayık uyuyan
Kendi içimde kayboldum
Kalbimdeki dürüst
Bütün yolları izledim
Hayalsiz uyumuş
Kendi içimde kayboldum
Ne zaman hatırlayacağım?
Ne zaman çağrıyı duyacağım?
Ne zaman güçlerimi toparlayacağım?
Ne zaman savaşım başlayacak?
Aşağıladım yaşamını doğduğun günden beri
Gerçek yüzümü hiç görmedin
Akraban olduğumu fark edemedin
Sen gülerken ben aklını aşıladım
Farkına Var!
Kaygının pençesi
Yiğidi artık boğazlayamayacak
Yeryüzünün ve rüzgarın oğlu
İzimizde bize yol gösterecek
Çınlayan boruyu duyabilir
Kralını geri çağırabilirsin
Sevdiğin sürece,nefret edeceğim
Çoğaldığın sürece,öldüreceğim