Bir çocukluk masumiyeti gözyaşlarının içinde boğuldu.
Savaştığın o şeytanlar korkularını besliyor.
Hayatının zehirlenmiş yalanları açığa çıkar.
Gerçek artık saklanamayan seni yok eder.
Aziz Baba, terk edilmiş,
Ne yaptığını biliyordun,
Sessizlikte, gösterdiğin zorbalık,
Hayatımı yerle bir etti, evet!
Yerle bir etti, evet!
Etimi yağma ettin, sonra da ruhum için dua ettin.
İnanç, çalmış olduğun iman hırsı tarafından ihanete uğradı.
Çarpıtılmış bir arzunun beyin yıkayışı,
Şeytani bir kurtarıcının yol gösteren sözleri.
Aziz Baba, affet beni,
Ne yaptığımı biliyorum.
Sessizlikte, bu zorbalık,
Hayatını yerle bir edecek, evet!
Yerle bir edecek, evet!
Teokrasinin hatibi,
İki yüzlülüğünü kamufle ediyor.
Düzmece bir ilahilik adı altında,
Sahte kutsal empati,
Hayatımı benden aldın,
Şimdi ölme sırası sende!
Geceleri uyuyabiliyor musun?
Gözlerini kapadığında, yalanlarının altında yatan acıyı düşünüyor musun?
Ya da kendi tasarladığın günahların kurbanlarından sorumlu olduğunu red mi ediyorsun?
Onlara ne diyeceksin,
Sordukları zaman,
'Peki öyleyse, kalbinin içinde sakladığın vicdan bu mu? '
İçine ettiğin tüm o hayatlardan,
Hesap sorarken ayrıcalık yok!
Lekelediğin çarımıhının tacizi,
Eskiden kutsanmış olan insan, şimdi casusluk edip küfreder.
Günahlarımla yüzleştiğinde, onları sahiplendin,
Şimdi ölüm ne getirirse yüzleşmek zorundasın, evet!
Aziz Baba, terk edilmiş,
Ne yaptığını biliyordun,
Sessizlikte, gösterdiğin zorbalık,
Hayatımı yerle bir etti, evet!
Yerle bir etti, evet, evet, evet!
Yerle bir etti, evet!