Dear Diary : 2016.07.29 [Turkish translation]

29 Temmuz, hava açık

Bir yetişkin bana “Hayalin ne?” diye sordu

Sanki "hayalim" kim olduğumu açıklıyormuş gibi

Hayalim olmadığını söylediğimde

Yetişkinin yüzündeki ifade isimsiz bir çocuk gibiydi.

Bu bakış bana tanıdık geldi

Ders çalışmak pek zevkime hitap etmese de elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım

Ebeveynler onlara iyi notlar getirdiğimde sevindiler

Aynı yolda aynı anda yürüdüm

Hayatıma hiç bir ifade olmadan devam ettim

Birçok kitap bana, "Gece gökyüzündeki yıldızlara bak

Ve o yıldızlar gibi parlayan kişi ol"

Ama gökyüzüne baktığım yıldızlar hiç parlamadı

Bu yüzden yürümeye devam ediyorum, yere bakarak

Aniden başıma garip bir şey geldi

Yürürken bir çocuk yanıma geldi ve benimle konuşmaya başladı.

“Yerde bakılacak bir şey yok, başını kaldır”

Bu çocuk biraz tuhaftı

Çocuk bana parlak bir gülümsemeyle baktı ve yüzünde saf bir ışıltı vardı.

Ama bu çocuğun gözlerinde benim gibi aynı ifade varmış gibi görünüyordü

O andan itibaren birkaç kez takılmaya başladık

Müziği açıp birlikte dans etmek birlikte takılmalarımızın en heyecan verici kısmıydı

İlk defa gerçekten yaşadığımı hissettim

Patlamak üzereymiş gibi çarpan kalpler

Ve parmak uçlarımdan çıkan bu karıncalanma hisleri beni ele geçirmeye başladı.

Bir şeyi bu kadar çok istediğim bir an var mıydı?

Birer birer daha çok çocuk adımı söylemeye başladı.

Sadece biriyle yürüdüğüm yol, birçok kişinin yolu oldu.

Yavaş yavaş, 'ben' kelimesi 'bizim' oldu

Bu bilinmeyen ateşle dolaşmak

Başımızın üstüne baktığımızda, yıldızlar parlıyor gibi görünüyor

Bugün