Geboren uit stilte, vol van stilte
Een volmaakt concert, mijn beste vriend
Zo veel om voor te leven, zo veel om voor te sterven;
Als mijn hart alleen maar een huis had
Zing wat je niet kunt zeggen
Vergeet wat je niet kunt spelen
Haast om in je mooie ogen te verdrinken
Lopend binnen mij poëzie, deze stervende muziek
- Mijn liefdesbrief aan niemand
Zucht nooit voor een betere wereld,
Het is al gecomponeerd, gespeeld en verteld
Elke gedachte aan de muziek die ik schrijf
Alles is een wens voor de nacht
Geschreven voor de zonsverduistering, geschreven voor de maagd;
Gestorven voor de schoonheid die in de tuin is
Een koninkrijk gemaakt, de wijsheid bereikt;
Gefaald om een god te worden
Zucht nooit...
"Als je deze regel leest, herinner dan niet de hand die het heeft geschreven;
herinner enkel het gedicht, het gehuil van een liedjesschrijver zonder tranen
Want ik heb dit zijn kracht gegeven en het is mijn enige sterkte geworden
Rustgevend huis, moeders schoot, eens kans voor onsterfelijkheid
waar gewild worden een sensatie werd die ik nooit heb gekend.
De zoete piano schreef mijn leven op"
"Leer mij passie want ik ben bang dat het weg is,
Laat mij liefde zien, houd de slechterik vast.
Ik wilde zoveel meer geven aan diegene die van mij houden
Het spijt me.
De tijd zal het leren (dit bittere afscheid)
Ik leef niet meer om mij noch voor mij noch voor jou te schamen.
En jij... ik wens dat ik niets meer voor jou zou voelen..."
Een eenzame ziel.. Een ziel van de oceaan