Gentur tríggjar stóðu á høgum fjalli
Sóu út yvir eitt djúpt hav
Har sóu tær eitt skip koma siglandi
Har sóu tær eitt skip koma siglandi
Ið á greivarnir vóru
Sá allra yngsti greivi
sum á skipinum var
Hann vildi vist trúlovast við
Hann vildi vist trúlovast við
Sjálvt um ungur hann var
So tók hann av sær ringin
Ið var úr gulli reint
Tak hann, tak hann tú vinur mín
Tak hann, tak hann tú vinur mín
Tak hann og verða mín
Men hvat vil mín móðir siga
Tá ið komi heim aftur
Sig, sig at tú hevur funnið tað
Sig, sig at tú hevur funnið tað
Í skógar grønu líð