Ανοίξανε απόψε οι ουρανοί
Και κρύφτηκε απο φόβο το φεγγάρι
Μα όσοι και να πέσουν κεραυνοί
Να φύγω την απόφαση έχω πάρει
Τσιγάρα πορτοφόλι και κλειδιά
Και τον σακατεμένο εγωισμό μου
Προχώρα είπα μέσα μου καρδιά
Και χάθηκα μέσ το κατακλυσμό μου
Δεν σε φοβάμαι ουρανέ
Όσο ψηλά και αν είσαι
Ούτε και σένανε ζωή
Όσο κι αν με εκδικείσαι
Αγριο μέσα μου θεριό
Το δίκιο μου βρυχάται
Βρεγμένος φίλε τη βροχή ποτέ ποτέ ποτέ του δε φοβάται
Ανοίξανε απόψε οι ουρανοί
Σκισμένη η ομπρελα μου και στάζει
Του δρόμου άστεγος ξανά
Τα μάτια τα βρεγμένα μου κοιτάζει
Δεν σε φοβαμαι ουρανέ
Όσο ψηλά και αν είσαι
Ουτε και σένανε ζωή όσο κι αν με εκδικείσαι
Αγριο μέσα μου θεριό
Το δίκιο μου βρυχάται
Βρεγμένος φίλε τη βροχή ποτέ ποτέ ποτέ του δε φοβάται
Εχω αντεξει προσβολες με εχουν μισήσει
Οι ιδιοι άνθρωποι που με έχουν αγαπήσει
Αυτοι που εσπρωχναν να φυγουν μακρια μου
Τωρα στριμωχνονται για να έρθουν πιο κοντα μου
Δεν με τρομαζουν οι βροντές ούτε τα λόγια
Ποτε δεν κόλωσα δεν το έβαλα στα πόδια
Οι αστραπές οι κεραυνοί ούτε η οργη σου
Τις αμαρτιες μου ξεπλενω απο τη βροχη σου
Δεν σε φοβάμαι ουρανε
Δεν σε φοβαμαι δεν διστάζω να το δείξω
Όσο ψηλα και αν είσαι
Μέστη βροχή σου απόψε θελω να σε πνίξω
Ούτε και σενανε ζωή
Να παλέψω με τα κύματα σαν πλοίο
Οσο κι αν με εκδικεισαι
Να απωθήσω της ψυχης το μεγαλειο
Αγριο μεσα μου θεριό
Δεν σε φοβαμαι οσο αγριος και αν είσαι
Το δίκιο μου βρυχάται
Αντεχω κι αλλο όσο σκληρά και αν με εκδικεισαι
Βρεγμενος φιλε τη βροχή
Δεν σε φοβηθηκα πότε μου μα ποτέ μου
Ποτε ποτέ ποτέ του
Δεν φοβάται
Δεν σε φοβάμαι ουρανέ