Διελούσα την ψυχή μου νύχτα νύχτα και στην έδινα
Τα θέλω τα δικά μου στα θέλω τα δικά σου έπνιγα
Κι εσύ μου εξασφαλίζεις τόση πίκρα αναπάντεχα
καλύτερα που φεύγεις παρά την παγωνιά σου ν’ άντεχα
Δε σε χρειάζομαι κι ας ξέρω πόσο θα μου λείψεις δοκιμάζομαι
τα όνειρα μου πια μαζί σου δε μοιράζομαι
είναι καλύτερα που αλλάζουμε ζωή
Δε σε χρειάζομαι για μια καινούρια αγάπη τώρα ετοιμάζομαι
ν’ αφήσω πίσω τ’ όνομα σου πόσο βιάζομαι
κι από το τέλος μας να βγω πιο δυνατή
Δικές σου θεωρίες και απόψεις υποστήριζα
τα όνειρα που είχες με πάθος και αγάπη στήριζα
η πιο μεγάλη ήσουν εμπειρία αναμφίβολα
για μια φορά ακόμα στα μάτια μου γκρεμίζεις είδωλα
Δε σε χρειάζομαι κι ας ξέρω πόσο θα μου λείψεις δοκιμάζομαι
τα όνειρα μου πια μαζί σου δε μοιράζομαι
είναι καλύτερα που αλλάζουμε ζωή
Δε σε χρειάζομαι για μια καινούρια αγάπη τώρα ετοιμάζομαι
ν’ αφήσω πίσω τ’ όνομα σου πόσο βιάζομαι
κι από το τέλος μας να βγω πιο δυνατή