Φέγγει στο σκοτάδι μόνο το άγνωστο
Και κρύο κάμποσο μου τρώει την ψυχή
Είναι το μυαλό μου τόσο άρρωστο
Σαν τραύμα άνοσο το αντίο που ’χες πει
Φέγγει στο σκοτάδι μόνο το άγνωστο
Και μου τρώει το κρύο την ψυχή
Δε σ’ αγαπάω
Δε σε ζητάω, δε μου λείπεις, δε σε νοιάζομαι
Δε σε μισώ, πολύ απλά δε σε χρειάζομαι
Δεν έχω χρόνο πια για σένα ούτε λεπτό
Σε ξεπερνάω
Δε σ’ αγαπάω
Θα στο φωνάζω έξω από την κλειστή την πόρτα σου
Γιατί αυτά ήταν τα τελευταία λόγια σου
Και τελευταία έχω ανάγκη να στα πω
Σου το χρωστάω
Φέγγει μες τη νύχτα η αγανάκτηση
Και απ’ την κατάθλιψη η τρέλα δυο λεπτά
Είναι στο μυαλό μου η απάντηση
Μα η κατάληξη δεν είναι πουθενά
Φέγγει μες τη νύχτα η αγανάκτηση
Και αντέχει η τρέλα δυο λεπτά
Δε σ’ αγαπάω
Δε σε ζητάω, δε μου λείπεις, δε σε νοιάζομαι
Δε σε μισώ, πολύ απλά δε σε χρειάζομαι
Δεν έχω χρόνο πια για σένα ούτε λεπτό
Σε ξεπερνάω
Δε σ’ αγαπάω
Θα στο φωνάζω έξω από την κλειστή την πόρτα σου
Γιατί αυτά ήταν τα τελευταία λόγια σου
Και τελευταία έχω ανάγκη να στα πω
Σου το χρωστάω
Δε σ’ αγαπάω
Δε σε ζητάω, δε μου λείπεις, δε σε νοιάζομαι
Δε σε μισώ, πολύ απλά δε σε χρειάζομαι
Δεν έχω χρόνο πια για σένα ούτε λεπτό
Σε ξεπερνάω
Δε σ’ αγαπάω
Θα στο φωνάζω έξω από την κλειστή την πόρτα σου
Γιατί αυτά ήταν τα τελευταία λόγια σου
Και τελευταία έχω ανάγκη να στα πω
Σου το χρωστάω