De ontdekker

Hij had het land waarvoor hij scheepging, lief.

Lief, als een vrouw 't verborgen komende.

Er diep aan denkende stond hij droomende

Voor op de plecht en als de boeg zich hief

Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog.

Onder de verten, waarin 't sluimerde

Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende

Op de aanbrekende geboort' toevloog.

Maar toen het lag ontdekt, leek het verraad

Geen stille onzichtbare streng verbond hen tweeën.

Hij wilde 't weer verheimlijken - te laat:

Het lag voor allen bloot. Hem bleef geen raad

Dan voort te varen, doelloos, desolaat

En zonder drift, leeg over leege zeeën.