Εσύ δεν είχες πουθενά να ανασαίνεις
μες στην παλάμη σου ο κόσμος να κοιμάται
δε βρήκες νόημα μες στις δικές σου σκέψεις
μόνο σε σκόρπιες αναμνήσεις να φοβάσαι.
Παρέα κάνεις με σιωπές
μες στους καθρέφτες σου
τους φίλους σου γυρεύεις.
Δε μπορείς να ζεις σαν ξένη μες στην έρημη φωνή σου,
δε μπορείς να με αγγίξεις με το όμορφο φιλί σου.
Θα πετάξω και θα φύγω σ' ένα κόσμο από αστέρια
κι από κει θα σε κοιτάζω με τα δάκρυα στα χέρια.
Εσύ δεν έζησες καμιά μικρή αλήθεια
σαν μια πριγκίπισσα που δείνα περιμένεις
χανόσουν όμορφη σε άδεια παραμύθια
μα ξάφνου κέρασες τη νιότη να προσμένεις.
Παρέα κάνεις με σιωπές
μες στους καθρέφτες σου
τους φίλους σου γυρεύεις.
Δε μπορείς να ζεις σαν ξένη μες στην έρημη φωνή σου,
δε μπορείς να με αγγίξεις με το όμορφο φιλί σου.
Θα πετάξω και θα φύγω σ' ένα κόσμο από αστέρια
κι από κει θα σε κοιτάζω με τα δάκρυα στα χέρια. (x2)
Δε μπορείς να με αγγίζεις με το όμορφο φιλί σου
δε μπορείς να με αγγίξεις, δε μπορείς…