Ah, sa e vështirë paska qenë të thuash "mbaroi"
Duke të të dashur akoma ty
Pa i puthur buzët e tua
Njëlloj si një e huaj
Ti e di, në çështjen e ndarjes, asnjë prej ne të dyve nuk është i zoti
Një shkëndijë ishte e mjaftueshme gjithmonë
Të vraponim për t'u kthyer tek njëri-tjetri
Të mos preken duart tona
Të mos takohen këta sy
Sërish zbutemi, largohemi
Harrohen premtimet
Ne nuk ia arritëm ndonjëherë
As të duhemi, as të braktisemi
As të rezistojmë përballë aromës së dashurisë së buzëve
Ne nuk ia arritëm ndonjëherë
As të duhemi, as të braktisemi
As të rezistojmë përballë vargjeve të mbushura të dashurisë
Prandaj, edhe njëherë,
Po qëndroj përballë teje
Ndoshta për herë të fundit
Të të pyes:
Mbaroi historia jonë?
Ç'është ky fund kështu?
E pavlerë ishte dashuria jonë
Duke luftuar dhe rezistuar?
Të mos preken duart tona
Të mos takohen këta sy
Sërish zbutemi, largohemi
Harrohen premtimet
Ne nuk ia arritëm ndonjëherë
As të duhemi, as të braktisemi
As t'i dalim për zot vetes e të përballemi me botën
Ne nuk ia arritëm ndonjëherë
As të duhemi, as të braktisemi
As të rezistojmë përballë atyre syve të cilët i kemi frikë
Të mos mbarojë historia jonë....