Er waait een warme wind, de wegen splitsen zich,
Aan het Zuidelijk Front dooit het weer.
In Rostov smelt de sneeuw, zo ook in Taganrog,
Deze dagen zullen wij ons ooit weer herinneren.
Refrein:
Over de vuurhaarden van de branden,
Over de kameraden-burgers
Waar ze ooit waren, wanneer ze ooit waren,
Daarover zullen wij spreken.
Ik herinner mij de infanterie
Mijn eigen kompanie,
En jou - toen we samen rookten.
Vooruit; laten we roken, kameraad, samen één sigaret,
Laten we roken, mijn kameraad!
Opnieuw zal Odessa ons ontvangen als haar eigenaars,
De sterren van de Zwarte Zee zullen boven ons stralen.
Het roemrijke Kakhovka, de stad Nikolaev,
Die dagen zullen we ons ooit weer herinneren.
Refrein.
En wanneer het droevig wordt in de gedachten
En we opnieuw terugkeren naar onze naasten,
Dan herinneren wij ons, hoe we naar het Westen trokken, door Oekraïne,
Die dagen zullen we ons ooit weer herinneren.
Refrein.