«Kaçın, kaçın Denizin Kızından»
«Kaçın» – diye attığı çığlığı duydum
Sözleri okyanusun akıntısında yankılandı
Dalgaların akıntısında boğulurken o
Kalimdor'un o denizcilerin savaşıp can verdiği
Kan kırmızısına dönmüş sahilleri
Amiral Theramore'da kaybetti her şeyini
Çünkü kızı onu terk etmişti
Niye? Niye, ah, Denizin Kızı?
Niye ki? Denizin kıyısında geçen günleri unuttun mu yoksa?
Vatanımızın gözünde bir gurur kaynağısın sen hep
Ne oldu da yoldan saptı bu kız?
Kızı okyanusun derinliklerine doğru kaçtığında
Amiral batıya yelken açtı
Yelken açıp kızının hayatını kurtarmaya çalışmak
Ve hâlâ yaşıyor olabileceğini umut etmekten başka ne gelirdi ki elinden?
Ama gittiği yerde, o çok uzak kıyılarda
Yolunu şeytani düşmanlar kesti!
Ama o vahşi düşmanlarla çatıştığında
Kızı kılını bile kıpırdatmadı
Ve o Amiral şu an dalgaların altında yatıyor
Kendi ailesi tarafından ihanete uğradı
Vatanınaysa, kalan son nefesiyle, haykırdı,
«Kaçın, kaçın Denizin Kızından»
Duydum, duydum, mehtaplı denizden
Beni uyarmaya çalışan tanıdık bir sesin yankısını
«Kaçın, kaçın Denizin Kızından»
«Kaçın, kaçın...
...benden.»