آمده‌ام که سَر نهم؛ عشقِ تو را به سر بَرم
ور تو بگوییم که نی؛ نی شِکنم، شکر بَرم
آمده‌ام چو عقل و جان، از همه دیده‌ها نهـــان
تا سوی جان وُ دیدگان، مشعله ی نظر بَــرم
آن که ز زخمِ تیر او، کوه شکاف می‌کنـــد
پیشِ گشاده تیـــرِ او؛ وای! اگر سپر بَـرم…
وای! اگر سپـر بَـــرم…
در هوسِ خیال او….
در هوسِ خیـــال او؛ همچو خیـــال گشته‌ام
وز سَرِ رشکِ نام او، نامِ رخِ قمــر بَـــرم
اوست، نشسته در نظر؛ من به کجــا نظر کنـــم؟
اوست، گرفته شهـــرِ دل؛
من به کجا سفـــر بَـــرم؟
من به کجا سفــر بَــرم؟
من به کجا سفــــر بَـــرم؟