Όταν το μαύρο δάσος έπεσε μπροστά μου
Κι όλα τα μονοπάτια χορτάριασαν
Όταν οι ιερείς της αλαζονείας λένε πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος
Εγώ όργωνα τις λύπες της πέτρας
Δεν πίστευα γιατί δεν έβλεπα
Αν και ήρθες σε μένα μες στη νύχτα
Όταν η αυγή έμοιαζε νά 'χει χαθεί για πάντα
Εσύ μου έδειξες τον έρωτά σου στο φως των αστεριών
Ρίξε το βλέμμα σου στον ωκεανό
Ρίξε την ψυχή σου στη θάλασσα
Όταν η μαύρη νύχτα φαίνεται ατέλειωτη
Παρακαλώ θυμήσου με
Τότε το βουνό υψώθηκε μπροστά μου
Δίπλα στο βαθύ πηγάδι του πόθου
Απ' την πηγή της συγχώρεσης
Πέρα απ' τον πάγο και τη φωτιά
Ρίξε το βλέμμα σου στον ωκεανό
Ρίξε την ψυχή σου στη θάλασσα
Όταν η μαύρη νύχτα φαίνεται ατέλειωτη
Παρακαλώ θυμήσου με
Αν και μοιραζόμαστε αυτό το ταπεινό μονοπάτι, μόνοι
Τι εύθραυστη που είναι η καρδιά
Ω, δώσε σ' αυτά τα πήλινα πόδια φτερά για να πετάξουν
Για ν' ακουμπήσουν το πρόσωπο των αστεριών
Εμφύσησε ζωή σ' αυτή την αδύναμη καρδιά
Σήκωσε αυτό το θνητό πέπλο του φόβου
Πάρε αυτές τις τσαλακωμένες ελπίδες, χαραγμένες με δάκρυα
Θ' ανυψωθούμε πιο ψηλά απ' αυτές τις γήινες έγνοιες
Ρίξε το βλέμμα σου στον ωκεανό
Ρίξε την ψυχή σου στη θάλασσα
Όταν η μαύρη νύχτα φαίνεται ατέλειωτη
Παρακαλώ θυμήσου με
Παρακαλώ θυμήσου με