Μέσα από τα πύρηνα σπήλαια πλέουμε
ο Βιργίλιος βρίσκεται στο πλευρό μου, ο οδηγός και ο αφέντης μου
Εξερευνώντας μέσα από τις εννέα πεδιάδες της κόλασης
Κολασμένη σοφία μέλλει να ανακαλύψει την ψυχή μου
Αργά τώρα οι ημέρες αποχωρούν
Ο σκοτεινιασμένος αέρας με απελευθερώνει
Τρομακτικά οράματα του ταξιδιού μου
Με συνεπαίρνουν στον τόπο των αβάφτιστων ψυχών
Δεν είμαι ελεύθερος
Όποιος εισέρχεται εδώ να εγκαταλείψει κάθε ελπίδα
Εισέλθετε από τις πύλες, ο Χάρων αναμένει
Όποιος εισέρχεται εδώ να εγκαταλείψει κάθε ελπίδα
Διότι εδώ είναι το μέρος όπου τα πάντα μένουν πίσω
Κάθε αμφιβολία και κάθε ανανδρία πρέπει να πεθάνει
Ψυχές οργής και θυμού μαστιγώνονται απεπλισμένα
Οι ψυχές που θρηνούν σε αυτή την λιτή προσευχή για τον θάνατο
Η άρνησή τους είναι η αιτία της οδύνης τους
Για πάντα να τις τσιμπούν σφήκες και η ανάσα των δαιμόνων
Το αίμα και τα δάκρυα που χύνονται υππηρετούν των σκουληκιών την ανάγκη
Κατεβαίνοντας, σπρωχνώμαστε στην δεύτερη πεδιάδα
Ο Μίνως κρίνει όσο η ουρά του τυλίγεται
Φιλήδονες σκέψεις και απληστία μαστιγώνουν αυτές τις καταρρακωμένες ψυχές
Ένας τυφώνας μίσους χλευάζει τις άχρηστες ικεσίες τους
Περιπλανιόντας τώρα βαθύτερα, μέσα στις αιώνιες φλόγες
Αφυπνισμένη στον τρίτο κύκλο, η ψυχρή και βρώμικη βροχή
Έχοντας τιμωρηθεί για την αδηφαγία τους, νωθροί για μία αιωνιότητα
Η γη βρωμάει πτώματα, καταραμένα για μία αιωνιότητα
Το μοχθηρό θηρίο ο Κέρβερος, με τρία κεφάλια, και αιματώδη μάτια
Σχίζει τα νύχια του μέσα απ' τον αέρα, όλοι οι αμαρτωλοί βγάζουν κραυγή βοήθειας
Κάτω, μην πολεμάτε τον καταραμένο λύκο σας
Ο αφέντης χλευάζει το όνομά του
Πηδάτε στην επόμενη πεδιάδα
Την μουντή και την ματαιόδοξη
Υποφέρουν για την απληστία τους
Είναι σπατάλη καθώς αιμορραγούν
Για όλη την αιωνιότητα
Ο Πλούτος βαστά το κλειδί
Καταραμένοι, οι οργισμένοι και οι ματαιόδοξοι
Υποφέρουν στην πέμπτη πεδιάδα
Απέναντι από τον ποταμό Στυξ
Λάβετε υπόψιν σας τον σταυρό σας
Τα λασπώδη πτώματα κλαίνε
Ουρλιάζνοντας στον ουρανό
Φτάνουμε στην άλλη άκρη
Ανοίγουμε διάπλατα την πύλη
Εισέρχεστε στον έκτο κύκλο άγονης γης και φλόγων
Περνώντας μέσα από την πύλη από την οποία η οργή ουρλιάζει το όνομά της
Ενώ ξεχύνεται εμπρός με αγωνία την επικαλείται να σηκωθεί
Η οργή του πνεύματος μάς καταναλώνει, η κακία στον θρήνο τους
Βασίλισσα των οχιών, βασίλισσα των ερπετών
Κάνε τις ψυχές τους πέτρα
Διέσπειρε στον πλούτο του Γοργών την δύναμη
Της Μέδουσας η εσωτερική ψυχή
Πλησιάζουμε περισσότερο στην έβδομη κόλαση
Παραβιάζουν τους γείτονές τους, τον θεό τους και τους εαυτούς τους
Πλέουμε αργά μέσα από τον καυτό ποταμό αίματος
Βυθισμένες στα κατώτερα βάθη ψυχές ουρλιάζουν αγωνιωδώς
Το διεστραμμένο θεριό γελά, τραβά το βέλος του προς τα πίσω
Η αντίληψή του πάνω σε οποιονδήποτε εκθέτει τη σάρκα του
Τρυπά τις καρδιές τους με ευκολία
Και αγνοεί τις διαπεραστικές κραυγές τους
Κρίμα είναι που ποτέ δεν θα πεθάνουν
Θα υποφέρουν εδώ για μία αιωνιότητα
Φανταστείτε ένα μέρος όπου κάθε τρόμος γίνεται πραγματικότητα
Όπου κάθε βασανιστήριο είναι πραγματικό και ο χρονός δεν κυλά
Οκτώ πύρηνα βήματα και είμαστε πλησιέστερα στο τέλος
Σε έναν ψυχρό και άχρονο τάφο θαμμένο με την κορφή σε κόπρανα
Ενώ προσεύχεται συνεχώς για έναν γρήγορο και ανώδυνο θάνατο
Ενώ γρατσουνά μανιωδώς σε εσχάρες και δάση που στάζουν αργά
Ο Εωσφόρος... ο άγγελος του φωτός
Βρίσκεται κάτω, θεός του πάγου
Κυβερνώντας την κόλαση, ανίερη τριάδα
Οι προδότες παγώνουν για μία αιωνιότητα
Ο Εωσφόρος... ο προδότης του θεού
Βασανιστής αδίστακτος και ψυχρός
Ο Ιούδας κραυγάζει εδώ αγωνιωδώς
Οι προδότες παγώνουν για όλη την αιωνιότητα