Eski Montmartre’ın köşesinde yaşıyorum
Babam eve her akşam sarhoş dönüyor
Ve biz dördümüzü doyurmak için
Zavallı annem çamaşırhanede çalışıyor
Ben ise hastayım, düş kuruyorum penceremden
Uzaklardan gelen insanları seyrediyorum
Günün yitip gitmesiyle, bazı şeyler
Beni biraz korkutuyor.
Sokağımda dolaşan insanlar var.
Fısıldadıklarını duyuyorum gecenin içinde
Eskimiş bir şarkının ninnisiyle uykuya dalmışken
Çığlıklarla aniden uyandırılıyorum
Islıklar, dolanan ayak sesleri, gidip gelen
Sonrası sessizlik, bütün kalbimi üşüten...
Sokağımda dolaşan gölgeler var
Titriyorum, üşüyorum, korkuyorum.
Babam bana bir gün dedi ki: “Kızım,
Sonsuza kadar burada kalmayacaksın.
Elinden hiçbir iş gelmez, aileden geçen bir şey bu,
Ekmeğini kazanman gerekiyor.”
Erkekler seni epey tatlı buluyor
Akşamları dışarı çıkmaktan başka bir şansın yok
Basbayağı hayatını kazanan kadınlar var,
Kaldırım üstünde salınarak...
Sokağımda dolaşan kadınlar var
Mırıldadıklarını duyuyorum gecenin içinde
Eskimiş bir şarkının ninnisiyle uykuya dalmışken
Çığlıklarla aniden uyandırılıyorum
Islıklar, dolanan ayak sesleri, gidip gelen
Sonrası sessizlik, bütün kalbimi üşüten...
Sokağımda dolaşan kadınlar var
Ve ben titriyorum, üşüyorum, korkuyorum.
Haftalar ve haftalar sonra
Artık evim yok, artık param yok
Diğerleri nasıl beceriyor bilmiyorum ama
Ben hiç müşteri bulamadım
Yoldan geçen insanlardan dileniyorum
Bir parça ekmek, biraz sıcaklık
Ancak çok cesur değilim
Şimdi onları korkutan benim...
Sokağımda, dolaşıyorum her akşam,
Hıçkırarak ağladığım duyuluyor gecenin içinde
Rüzgar eskimiş şarkısını göğe savurduğunda
Yağmur tüm bedenimi donduruyor.
Ama artık dayanamıyorum, durmaksızın iyi olanTanrı’nın gelmesini bekliyorum
Tekrar ısınabilmem için beni yanıbaşına çağırsın diye...
Sokağımda beni götüren melekler var
Kabusum sonsuza kadar bitsin diye...