Io vive in un angulo de vetere Montmartre
Mi patre reveni ebrie al casa omne vespere
E por nutrir nos quatro
Mi matre travalia al (lavador)
Quando io so malade, io resta ante mi fenestra
Io reguarda le gente de alibi circular
Quando le sol se pone
Il ha cosas que me face un poco timor
In mi strata gente se promena
Io los audi susurrar e, in le nocte
Quando io me adormi, sopite per un vetere melodia
Io so subito eveliate per critos
Ruitos de sibilos, passos trainante
Que veni e que va
Postea le silentio que rende mi cardia toto frigide
In mi strata umbras se promena
E io freme, io ha frigido, io ha timor
Un die mi patre me diceva: "Mi filia
Tu non va restar hic por sempre
Tu es bon por nihil, es assi in le familia
Tu deberea pensar a ganiar tu vita
Le viros te trova bastante belle
Parti simplemente omne vespere
Certe feminas gania lor vita
Per ambular sur le pavimento"
In mi strata feminas se promena
Io las audi susurrar cantos e, in le nocte
Quando io me adormi, sopite per un vetere melodia
Io so subito eveliate per critos
Ruitos de sibilos, passos trainante
Que veni e que va
Postea le silentio que rende mi cardia toto frigide
In mi strata feminas se promena
E io freme, io ha frigido, io ha timor
E depost numerose septimanas
Io non ha ni un casa ni moneta
Io non sape como le alteres face isto
Ma io non poteva trovar un cliente
Io mendica al passantes
Un morsello de pan, un pauc de calor
Io non so multo audace
Ma ora isto es illos que ha timor de me
In mi strata omne vespere io me promena
On me audi singultar e, in le nocte
Quando le vento jecta su vetere melodia al celo
Tote mi corpore es gelate per le pluvia
E io es fatigate, io attende
Que Dios veni invitar me
A calefacer me presso ille
In mi strata angelos me leva
Per sempre mi mal sonio es finite