Vodi me gdje pleše mrtvih violina prah,
vodi me gdje skriven cami poraženi strah,
granom masline ogrni mutna sjecanja,
odvedi me do ponora,
odvedi me do ponora.
Vodi me ljepotom kad se nadhem opet sam,
zabranjenih pokreta još korak osjecam,
lagano razotkrij ono što odavno znam,
odvedi me do ponora,
vodi me, vodi do dna.
Vodi me kroz zvona plesom bijelih velova,
vodi me polako sjenom drevnih borova,
prestarjele, još nas cijedi duša nezrela,
odvedi me do ponora,
odvedi me do ponora.
Vodi me gdje djeca zovu svog rodjenja dar,
vodi me kroz koprenu što mrljom gubi car,
podigni mi zaklon i zameti svaki trag,
odvedi me do ponora,
odvedi me do ponora.
Vodi me gdje pleše mrtvih violina prah,
vodi me gdje skriven vreba preporodjen strah,
dodirni me velom ili sakrij rukama,
odvedi me do ponora,
odvedi me do ponora,
odvedi me do ponora,
odvedi me do ponora.