Μου παν πως τα όνειρά μου γίνανε σκόνη
έκαιγαν σαν μικρά αστέρια στο φως
μου είπες καλύτερα να μείνουμε μόνοι
σαν δυό κοχύλια που θα κρύψει ο βυθός
Δακρύζω και φέυγω, φεύγω
και χάνομαι εγώ
μιλάω και κρύβω τον πόνο
βαθειά στο μυαλό
τριγύρω μου σκέψεις και λέξεις
πικραίνουν το νου
πως να συνηθίσω τα βράδια να είσαι αλλού;
Κάνε μου τη θλίψη πάλι ζωγραφιά
δειώξε με χάδια την ομίχλη μακριά μου
φίλα με ακόμα για άλλη μια φορά
στον ουρανό μου βάλε αστέρια φωτεινά (×2)
Είπα πως δε μπορεί έτσι απλά να τελειώσει
μια αγάπη σαν φωτιά δυνατή
είπες αν ο πάγος ο έρωτας έχει λιώσει
και σε ρωτώ αποριμένος γιατί
Δακρύζω και φέυγω, φεύγω
και γίνομαι φως
πορτρέτα σου καίω με δάκρια
που πνίγει ο καπνός
σκιές αναμνήσεις θα αφήσεις στις νύχτες μου πια
πως κάνεις το χάδι σκοτάδι με μια αγκαλιά;
Κάνε μου τη θλίψη πάλι ζωγραφιά
δειώξε με χάδια την ομίχλη μακριά μου
φίλα με ακόμα για άλλη μια φορά
στον ουρανό μου βάλε αστέρια φωτεινά (×2)