Τα χρονια φευγουν απο 'σενα οπως τα ψιχουλα που πετας στον καδο
Μαζευονται στα διαλυμενα σου ονειρα
Κοιτας πισω και σκεφτεσαι
Γιατι δεν πουλησα τον εαυτο μου
Για περισσοτερα?
Οι νυχτες δεν θα ειναι πολλες μετα απο αυτο
Η ζωη σου ειναι σαν μια γοπα στο σταχτοδοχειο
Κοιτας πισω και σκεφτεσαι
Γιατι πουλησα τον εαυτο μου
Οι σταχτες πεφτουν πανω στο φερετρο και κανενας δεν θυμαται ποιος ησουν
Τιποτα δεν ειναι πιο φθαρμενο απο μια ζωη που τελειωνει
Δεν ησουν γρηγορος και ετσι κανενας δεν νοιαζεται να σε σκεφτει
Περνουμε το κενο μαυρο της νυχτας και την ατελειωτη σκονη απο την απυθμενη λησμοσυνη μας
Κρυβομαι κατω απο το καλυμμα μου
Το οποιο εχει στολιστει απο το κρυο
Η νυχτα ξεκινα σιωπηλη
Λεει ψεμματα
Το κενο περναει απο πανω μου
Ξυπολητος, το πολεμω
Ετοιμαζω το νεκροκρεβατο μου
Ετοιμαζω το νεκροκρεβατο μου
Τα χρονια φευγουν απο 'σενα οπως τα ψιχουλα που πετας στον καδο
Μαζευονται στα διαλυμενα σου ονειρα
Ποσο συχνα κοιταζεις πισω και σκεφτεσαι
Γιατι δεν πουλησα τον εαυτο μου
Για περισσοτερα?