Δεν μπόρεσε να ξεχάσει η καρδιά μου
Αυτά τα μάτια τα θλυμμένα
τα ονειρεμένα που εγώ αγάπησα
Την άφησα για να κατακτήσω μια ψευδέσηση
Και έχασα τα βήμματά της, και τώρα ξέρω πως αυτή είναι
Όλα όσα έψαχνα
Και τώρα είμαι εδώ
Ψάχνοντας την πάλι και πλέον δεν είναι εδώ, έφυγε
Ίσως εσείς την είδατε πείτε της πως εγώ πάντα θα την λατρεύω
Και ποτέ δεν την ξέχασα
Πως η ζωή μου είναι μια έρημος και πεθαίνω απο δίψα
Και πέστε του επήσης, πως μόνο με αυτή μπόρω να αανπνέω
Δεν υπάρχει λάμψη στα αστέρια
Ούτε ο ήλιος, δεν με ζεστένει
Και είμαι πολύ μόνος εδώ, δεν ξέρω προς τα πού έφυγε
Παρακαλώ πέστε της εσείς
Ήταν τόσες οι στιγμές που την αγάπησα
Που νιώηω τα χάδια της και η μυρωδιά της είναι στο δέρμα μου
Κάθε νύχτα την αγκάλοαχα μαζί μου
Την κάλυπτα με φιλιά, και ανάμεσα σε χίλια χάδια
Την οδηγούσα στην τρέλα