Czy pamiętasz jeszcze siebie
z naszych dawnych dni,
gdy młodszy był świat?
Czy pamiętasz o marzeniach
te rozmowy aż do świtu,
chwile, gdy życie miało smak?
Powiedz, co się z tobą stało,
gdzie ten jasny blask,
który w twoich oczach lśnił?
Czyżby z dawnych marzeń
okrutnie zakpił czas
i już nie wierzysz prawie w nic?
Może właśnie przyszła chwila,
by rozmawiać z sobą częściej
bez kłamstw, rozdrapywania ran?
Może to nie wszystko jeszcze,
może nie za późno będzie,
by wreszcie stracony złapać czas?
Czemu miałbyś wierzyć
w ten cały wokół chłam,
gdy w tobie jest tyle prawd?
Wyrzuć z siebie żal,
on ugasi oczu blask.
Przypomnij sobie dawne sny.
Czemu miałbyś wierzyć
w ten cały wokół chłam,
gdy w tobie jest tyle prawd?
Wyrzuć z siebie żal,
on ugasi oczu blask.
Przypomnij sobie dawne sny.
Chociaż z naszych marzeń
nieraz zadrwił los,
jeszcze nie za późno jest
znaleźć własne miejsce,
gdzie nie boli nic
i tam budować nowy dom...