Требаше да знам колку тешко е да престанеме да се растргнуваме
Раздвојувајќи души испреплетени со сиве овие лавиринтски лаги
Јас сум мртов за тебе, проколната сенка
Љубов моја, засекогаш во мракот
И од сите невистини највистинската си ти
Преблизу до моето срце
Празнинава ја направив свој дом
Прегрнувајќи спомени на долго одминати соништа
Се што сакам е едно последно милување од трупот на љубовта
Под цијанидното сонце
Пловевме по морињата на тагата на сплавови направени од нашите солзи
Барајќи начин да исчезнеме за момент од нашите најдлабоки стравови
Ќе те давам во оваа река од темнина
Засекогаш во моето срце