Цветините очи черешови
сношти ги видов расплакани.
Цветано моме убаво,
што си ми Цвете нажалена,
нажалена, расплакана?
Дали ти е мајка умрела
или е болен татко ти,
или те тебе посвршија
за друго либе што не сакаш?
Ниту ми е мајка умрела,
ниту е болен татко ми,
либето војник ми замина
во таа града Битола.
Од него писмо јас немам,
зато сум толку нажалена,
затој сум толку нажалена,
нажалена, расплакана.
Не плачи, Цвете, не жали,
либето писмо испрати,
либето писмо испрати,
до твојта верна другарка.