Beni bir bardak kahve kadar sevmediğini söyledin
Ve ben uzaklara bakmak zorunda kaldım
Aramızda milyonlarca mil var
Gezegenler çarpışıp toza dönüşüyor
Unutmam gerek
Belki karşılaşırız diye umarak boş sokaklarda yürüyorum
Yola park edilmiş arabanı,
Pencerendeki ışığı görüyorum
Evde olduğundan eminim
Ama geçip gitmek zorundayım
Hayır tabi ki arkadaş olamayız
Ben hala bu kadar takıntılıyken olmaz
Sanırım başından beri sonunu biliyordum
Hikayemizin böyle biteceğini
Senin içtiğin sigarayı kokluyorum
Ve beni araman için dua ediyorum
Tüm gün yatakta uzanıp duvarları izliyorum
Geceleri hiç doğmamış olmayı dileyerek barlarda takılıyorum
Ve kendimi beni evine götürmek isteyen herkesin kollarına bırakıyorum
O yüzden tabi ki arkadaş olamayız
Ben hala böyle hissediyorken olmaz
Sanırım başından beri sonunu biliyordum
Hikayemizin bittiği yer burası
Bir kaç elbise bırakmışsın
Onları atarken midem kalkıyor
Bütün arkadaşlarım endişelendiklerini söylüyorlar
Fazlasıyla zayıf görünüyorum
Onların telefonlarını cevaplamayı bıraktım
Hayır tabi ki arkadaş olamayız
Ben hala bu kadar takıntılıyken olmaz
Nerde hata yaptığımı sormak istiyorum
Ama hiçbir şey demiyorum
Bir bardak kahve gerekti
Beni sevmediğini söylemen için.