Gdy odchodzi przyjaciel,
pozostaje pustka,
której nie może wypełnić
pojawienie się innego przyjaciela.
Gdy odchodzi przyjaciel,
pozostaje płonąca głownia,
której nie można ugasić
nawet wodami rzeki.
Gdy odchodzi przyjaciel,
wtedy gubi się gwiazda,
która oświetla miejsce,
gdzie śpi małe dziecko.
Gdy odchodzi przyjaciel,
kończą się drogi,
a swe figle wszczyna
psotny chochlik wina.
Gdy odchodzi przyjaciel
w pogoni za swym losem,
dusza zaczyna drżeć,
bo wypełnia się chłodem.
Gdy odchodzi przyjaciel,
pozostaje tylko ugór,
który czas chce zapełnić
kamieniami znużenia.
Gdy odchodzi przyjaciel,
pozostaje obalone drzewo,
które nie wypuści już pąków,
bo pokonał je wiatr.
Gdy odchodzi przyjaciel,
pozostaje pustka,
której nie może wypełnić
pojawienie się innego przyjaciela.