Τώρα που η αγκαλιά καθυστερεί
Που η ζωή μας έκοψε στη μέση
Βλέπω τον εαυτό μου να περιβάλλεται από ψέματα
Από μπάλες τρυπημένες από αδέσποτες σφαίρες.
Τώρα που η Μαδρίτη είναι μια έρημος
Τα μπαλκόνια του έχουν λιγότερο να κλάψουν.
Το σπίτι μου παραπονιέται που έγινε γραφείο
Και η γειτόνισσα, μου είπε ότι θα ξαναχορέψει σήμερα.
Μηδένισε τον μετρητή
Θα είμαι ο πρώτος που θα φιλήσει την ουλή σου
Μια νύχτα περισσότερο ή λιγότερο
Ξέρω ήδη την κόλαση της ζωής χωρίς εσένα
Θα μας δουν ξανά να χαμογελάμε
Θα ξέρω ότι υπάρχει θεραπεία όταν θα είσαι εδώ
Τώρα που το να ξεχνάμε είναι στη μόδα
Το παρόν μας αναγκάζει να θυμόμαστε.
Προσπαθώ να σβήσω τα λάθη
Όπως και στην λίστα των ηρεμιστικών που αγοράζω
Τώρα, που πίσω από κάθε μορφασμό
Κρύβουμε τον φόβο του να μπορούμε να ονειρευόμαστε
Αγάπες γυμνές από λουριά
Ξεμυτίζουν μέσα από τα κιγκλιδώματα της ελευθερίας μας
Μηδένισε τον μετρητή
Θα είμαι ο πρώτος που θα φιλήσει την ουλή σου
Μια νύχτα περισσότερο ή λιγότερο
Ξέρω ήδη την κόλαση της ζωής χωρίς εσένα
Θα μας δουν ξανά να χαμογελάμε
Θα ξέρω ότι υπάρχει θεραπεία όταν θα είσαι εδώ
Μηδένισε τον μετρητή
Θα είμαι ο πρώτος που θα φιλήσει την ουλή σου
Μια νύχτα περισσότερο ή λιγότερο
Ξέρω ήδη την κόλαση της ζωής χωρίς εσένα
Θα μας δουν ξανά να χαμογελάμε
Θα ξέρω ότι υπάρχει θεραπεία όταν θα είσαι εδώ...
Θα ξέρω ότι υπάρχει θεραπεία όταν θα είσαι εδώ.