Χαμένη σε ουρανούς από χρυσόσκονη
Παγιδευμένη σε σύννεφα ασημένιων σχοινιων
Λουσμένη απότι τις άδειες ελπίδες
Καθώς κατρακυλώ και πέφτω γρήγορα στο έδαφος
Ξέρω πως θα μαραθώ, τράβα λοιπόν το φλοιό
Γιατί τίποτα δεν ανθεί στα σκοτεινά
Παρόλους μου τους φόβους, μπορώ να τα δω όλα τόσο καθαρά,
Τα βλέπω όλα τόσο καθαρά.
Κάλυψε τα κρυστάλλινα σου μάτια
και νιώσε τις αποχρώσεις που κυλούν τρέμοντας στη ραχοκοκαλιά σου
Κάλυψε τα κρυστάλλινα σου μάτια
Κι άσε τα χρώματα σου να αιμορραγίσουν και ν' ανακατευτούν με τα δικά μου.
Φτιάχνοντας κύματα σε άμμο μαύρη σαν πίσσα
Νιώθω το αλάτι να χορεύει στα χέρια μου
Ακατέργαστοι μηροί στο χρώμα του κάρβουνου, με παγώνουν
Και νιώθω το δέρμα μου σαν χαρτί ισχνό.
Ξέρω πως θα μαραθώ, τράβα λοιπόν το φλοιό
Γιατί τίποτα δεν ανθεί στα σκοτεινά
Παρόλους μου τους φόβους, μπορώ να τα δω όλα τόσο καθαρά,
Τα βλέπω όλα τόσο καθαρά.
Κάλυψε τα κρυστάλλινα σου μάτια και νιώσε τις αποχρώσεις που κυλούν τρέμοντας στη ραχοκοκαλιά σου
Κάλυψε τα κρυστάλλινα σου μάτια
Κι άσε τα χρώματα σου να αιμορραγίσουν και ν ' ανακατευτούν με τα δικά μου.
Αλλά είμαι εντάξει, σε διάφανο δέρμα.
Συγχωρώ ο,τι υπάρχει μέσα
Γιατί είμαι σ αυτό το σπίτι.
Είμαι σ αυτό το σπιτάκι
Όλο τον καιρό μου.
Κάλυψε τα κρυστάλλινα σου μάτια και νιώσε τις αποχρώσεις που κυλούν τρέμοντας στη ραχοκοκαλιά σου.
Κάλυψε τα κρυστάλλινα σου μάτια και άσε τα χρώματα σου να αιμορραγίσουν και ν ' ανακατευτούν με τα δικά μου.