Sò un crotzacamins
Sò mil nets sense dromir
Era colpa ei jo madeish
È pòur de compartir
E encara qu’ara siga barrat
luti
tà sénter-me mès estimat
per jo madeish
e poder gésser
Sò extrèm, sò un embolh
susceptible enquia morir
Barrat en jo madeish
còste tant atau víuer
E encara qu’ara siga barrat
luti tà sénter-me mès estimat
per jo madeish
e poder gésser
E en veir-me solet, sabi que, òc
arribèc era ora de víuer,
de dà’c tot e descorbir
qu’aurà quauquarren ací dehòra tà jo
E ja non i a bric que témer ara ací
E ja non i a bric
Sò eth mès sensible damb escut per tu
Non voi que me veiguen, açò ei fòrça per jo
E encara qu’ara siga barrat
luti tà sénter-me mès estimat
per jo madeish
e poder gésser
E en veir-me solet, sabi que, òc
arribèc era ora de víuer
de dà’c tot e descorbir
qu’aurà quauquarren ací dehòra tà jo
E ja non i a bric que témer ara ací
E ja non i a bric
E ja non i a bric
Vau a guardar ath solei
Vau a cercar era lum
Vau a trobar salut
Vau a artenhé’c jo
E en veir-me solet, sabi que, òc
arribèc era ora de víuer
de dà’c tot e descorbir
qu’aurà quauquarren ací dehòra tà jo
E ja non i a bric que témer ara ací
E ja non i a bric
E ja non i a bric
de pòur en jo