ราพันเซล: ต้องรีบหยุดยั้งมัน
สิ่งใดก็ตามที่ที่เธอต่อสู้อยู่
จะต้องช่วยแก้ไขกันเราทั้งคู่
ดังเช่นที่เคยทุกที
แคสซานดร้า: ไม่!
ต้องรีบหยุดยั้งมัน
สิ่งใดก็ตามที่ที่เธอทำเหมือนเพื่อน
ไม่เคยจะเข้าใจที่เธอคอยย้ำเตือน
ดังเช่นที่เคยทุกที
ราพันเซล: แคสซานดร้าฟังหน่อย
แคสซานดร้า: ก็ฟังนี่ไง
ราพันเซล: นี่ฉันว่ามันไม่จริง
แคสซานดร้า: จริงใช่ไหม
ราพันเซล: มองจ้องในตาของฉันก่อน
แคสซานดร้า: เออ...
ราพันเซล: เธอรู้ในใจทุกสิ่ง
แคสซานดร้า: คิดว่าเข้าใจ
ราพันเซล: แคสซานดร้าฟังหน่อย
แคสซานดร้า: ก็ฟังนี่ไง
ราพันเซล: ไม่สายเกินไปแน่นอน
ก่อนจะข้ามเส้นไปอีกครั้ง
จนเราพลาดพลั้งทำลายสิ่งที่เรามี
โปรดรอ...
แคสซานดร้า: รอเหรอ!
อย่าบอกให้รอ
ราพันเซล: แคสซ!
แคสซานดร้า: ผู้ชนะอยู่คนละโลกกัน แยกจากผู้แพ้
คนถูกเลือกที่แท้อยู่เหนือคน ตั้งมากมี
ทำอย่างดีที่สุดของฉัน แต่ก็เป็นดังเดิมอย่างวันที่ผ่าน
ฉันโชคร้ายเหมือนทุกที เธอยังคงโชคดี
ยังมีเส้นที่แบ่งผู้ขอและผู้ที่ถูกขอ
มันคือเส้นที่เธอตอกย้ำไม่พอสักที
อยากจะข้ามเส้นแบ่งเท่าไหร่ก็ตาม
ฉันไม่เห็นจะเคยได้รับโอกาสเหมือนอย่างเธอ
เคยผิดหวังเท่าไหร่เธอไม่ต้องถาม
ไม่ยอมเฝ้าอดทนฝืนใจต่อจากนี้
จำต้องข้ามเส้นไป
จะไม่ขอรั้งรออยู่
อย่าได้ขวางคอให้รู้ถึงตาฉัน
จะไขว่คว้าดังใจ จะเดินหน้าไม่หันกลับ
ถ้าไปแล้วต้องไปลับ ก็ช่างมัน
จำเป็นต้องข้ามเส้นไป
ถ้าต้องแยกเธอกับฉันก็เข้าใจ
ราพันเซล: คาสซานดราหยุด
แคสซานดร้า: ฉันต้องข้ามเส้นไป