Δροσίζεις τα ζεστά-από-το-κρεβάτι χέρια σου στο χαλασμένο καλοριφέρ
Κι όταν τα απλώνεις πάνω μου, παγωμένα, μουρμουρίζω "μπορείς να με ξυπνήσεις αργότερα;"
Όμως δε θέλω στ' αλήθεια να σταματήσεις και το ξέρεις, οπότε δε σε σταματάει
Και διατρέχεις τα χέρια σου από το λαιμό μου στο στήθος μου
Άνοιξε τα στόρια διάπλατα, θέλω να σε λούσω στο φώς της ημέρας
Και απλά να σε κοιταζω καθώς οι ακτίνες θα παγιδεύονται γύρω απο το πρόσωπο και το σώμα σου
Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες βρίσκοντας νέους τρόπους να γεμίζω δέος κάθε λεπτό
Γιατί το φώς της μέρας μοιάζει να σε θέλει τόσο πολύ όσο κι εγώ
Πάνε λεπτά, πάνε μέρες, είναι όλα όσα θυμάμαι
Χαμένος ευτυχισμένα μέσα στα μαλλιά σου και την κρύα πλευρά του μαξιλαριού
Οι λόφοι σου και οι κοιλάδες χαρτογραφούνται από τα άφοβα δάχτυλά μου
Και σε ένα γυμνό λήθαργο, τα ονειρεύομαι όλα αυτά ξανά
Άνοιξε τα στόρια διάπλατα, θέλω να σε λούσω στο φώς της ημέρας
Και απλά να σε κοιταζω καθώς οι ακτίνες θα παγιδεύονται γύρω απο το πρόσωπο και το σώμα σου
Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες βρίσκοντας νέους τρόπους να γεμίζω δέος κάθε λεπτό
Γιατί το φώς της μέρας μοιάζει να σε θέλει τόσο πολύ όσο κι εγώ
Άνοιξε τα στόρια διάπλατα, θέλω να σε λούσω στο φώς της ημέρας
Και απλά να σε κοιταζω καθώς οι ακτίνες θα παγιδεύονται γύρω απο το πρόσωπο και το σώμα σου
Θα μπορούσα να κάθομαι ώρες βρίσκοντας νέους τρόπους να γεμίζω δέος κάθε λεπτό
Γιατί το φώς της μέρας μοιάζει να σε θέλει τόσο πολύ όσο κι εγώ