Un den difeson e oa-eñ,
ur paotr n'en doa ket youl-sevel,
'vit-se, pegen kreñv, ma Doue!
Met n'en doa ket a vicher pad,
labourat a rae war ar glaou
e kêrioù du an Hanternoz.
Lesanvet 'oa bet "Taol-dreflamm"
un deiz ma oa aet e fulor
ha dispac'het a-eilpenn kaer
an holl davarn gant hec'h holl wer,
Dre forzh kiañ 'n deñvalijenn
ne gare nemet liv an noz.
An heol a zeve e lagad,
an deiz 'vire outañ da gomz.
Doue an deñvalded e oa,
un doue trist ha gwalleürus,
un doue trist ha gwalleürus.
Rak dezhañ e plije dreist-holl
ur verc'h diwar-maez, ruz he blev,
ruz evel skourroù ar gwini,
blev ma c'hlav puilh gouloù enno.
Rediet e oa da wilc'hañ
'vel ma rafe 'n heol sin outañ.
E gas 'rae-hi a-dreuz an eost
a-hed hentoù fresk ar Sulioù:
sklaer 'oa pep tra, melen pep tra;
e zigoll 'n doa ar sklaerder.
Droug a rae dezhañ 'drek e dal,
met treuzvarc'hadoù 'oa d'ober:
na petra, eürusted a glaske.
Mod-se 'koller ur garantez:
e drubardiñ a reas un deiz
gant unan a gare 'n oabl glas,
gant unan a gare 'n oabl glas.
Pa voe kelaouet "Taol-dreflamm"
e laboure e strad ur puñs,
lintrus tout gant skleurennoù du.
'Pad dek eilenn ne lâras grik,
ha souden e stagas ganti:
Ac'h! N'oa ket plijus gwelout se.
Ouzh e glevout 'n em c'houlenned
hag e oa 'n diaoul dindan al leur.
Hañvalout 'rae, war a seblant,
rak d'al leur e taolas pep tra.
Pa 'n em vellas ar gwir dreflamm,
o-daou a lakaas da darzhañ,
douar ha min ha kement 'oa.
'Benn tri deiz 'voe sachet d'an nec'h
gant e lod a beurbadelezh,
ha pa voe tennet eus ar puñs
ar gouloù a rae goap outañ,
an heol a rae e jabadao
'vit e isañ ur wech ouzhpenn.
Met pare e oa "Taol-dreflamm":
euredet e oa gant an noz.