วอนเธออย่าเอื้อมมาแตะฉันปล่อยผ่านไปดั่งก้อนเมฆที่ล่องลอยบนหัวเธอ
อย่าได้รับรู้เลยว่าในใจมันคลั่งรักเธอขนาดไหน
ทุกความเหงาและความทรมานใจที่เธอทิ้งเอาไว้
มันเรียกว่าความรัก ให้โอกาสสักน้อยนิดให้ฉันได้เฉียดเข้าไปใกล้
บางครั้งเธอมาพร้อมรอยยิ้มสดใสราวฤดูร้อนละลายความหม่นหมองของฉัน
บางครั้งก็ทำเอาใจแข็งเป็นน้ำแข็งเพราะสายตาเฉียบแหลมราวฤดูหนาวของเธอ
ใต้ความสับสนในใจก็พร้อมจะพยายามอย่างยินดี
ร้องเพลงเปียกปอนไปด้วยความคิดถึงเพียงลำพัง
ช่วยมาอยู่ในภาพฝันและมอบลมหายใจให้ฉันที
แด่เธอที่ไม่อาจไขว้คว้าราวกับอวกาศอันไกลโพ้น
ให้ฉันได้รักเธอไปตลอดกาล
เธอเป็นดั่งดอกคอสมอส
เป็นดั่งห้วงอวกาศของฉัน
สายตาเปล่งประกายระยิบระยับให้ฉันได้เฝ้ามอง
เธอเป็นดั่งดอกคอสมอส
เป็นดั่งห้วงอวกาศของฉัน
อย่าเพิ่งร่วงโรยไปไหนเลย เจ้ากลีบดอกไม้แห่งความรัก
เธอครอบครองความงดงามที่แสนสมบูรณ์แบบ
ยามที่เธอส่งยิ้มมาสดชื่นราวกับผลไม้หวานฉ่ำ
น้ำเสียงหวานหยดย้อยราวกับดอกไม้ชวนให้หลงใหล
ลมหายใจเข้าออกที่แสนแผ่วยิ่งชวนลุ่มหลงและเคลิ้มไป
ความรู้สึกราวกับทอดมองภาพวาดงดงามในพิพิธภัณฑ์
นางฟ้านางสวรรค์ของฉันที่ช่วยมาเติมเต็มวันเวลาที่เคยว่างเปล่า
ความสิ้นหวังรสชาติใหม่ฉันพร้อมที่จะลิ้มลอง
มาทำให้ฉันหลงจนตาบอดแม้ขณะลืมตาตื่นด้วยความรัก
ช่วยมาอยู่ในภาพฝันและมอบลมหายให้ฉัน
แด่เธอที่ไม่อาจไขว้คว้าถึงราวกับอวกาศอันไกลโพ้น
ให้ฉันได้รักเธอไปตลอดกาล
เธอเป็นดั่งดอกคอสมอส
เป็นดั่งห้วงอวกาศของฉัน
สายตาเปล่งประกายระยิบระยับให้ฉันได้เฝ้ามอง
เธอเป็นดั่งดอกคอสมอส
เป็นดั่งห้วงอวกาศของฉัน
อย่าเพิ่งร่วงโรยไปไหนเลย เจ้ากลีบดอกไม้แห่งความรัก
เธอเป็นดั่งดอกคอสมอส
เป็นดั่งห้วงอวกาศของฉัน
สายตาเปล่งประกายระยิบระยับให้ฉันได้เฝ้ามอง
เธอเป็นดั่งดอกคอสมอส
เป็นดั่งห้วงอวกาศของฉัน
อย่าเพิ่งร่วงโรยไปไหนเลย เจ้ากลีบดอกไม้แห่งความรัก