Een vallende ster viel uit je hart
En landde in mijn ogen.
Ik schreeuwde luid
Terwijl het door ze heen scheurde,
En nu heeft het me blind achtergelaten.
De sterren, de maan...
Zij zijn allemaal weggeblazen.
Jij liet me achter in het donker;
Geen dageraad, geen dag,
Ik ben altijd in deze schemering
In de schaduw van jouw hart.
En in het donker
Kan ik jouw hartslag horen.
Ik probeerde het geluid te vinden,
Maar toen stopte het...
En was ik in de duisternis,
Dus werd ik de duisternis.
De sterren, de maan --
Zij zijn allemaal weggeblazen.
Jij liet me achter in het donker...
Geen dageraad, geen dag --
Ik ben altijd in deze schemering
In de schaduw van jouw hart.
Ooh
Ik nam de sterren uit onze ogen
En toen maakte ik een kaart...,
En wist op de een of andere manier
Dat ik mijn weg terug zou kunnen vinden.
Toen hoorde ik jouw hart kloppen,
Jij was ook in de duisternis...
Dus bleef ik in de duisternis met jou.
De sterren, de maan...,
Zij zijn allemaal weggeblazen,
Jij liet me achter in het donker...
Geen dageraad, geen dag...,
Ik ben altijd in deze schemering
In de schaduw van jouw hart.
De sterren, de maan,
Zij zijn allemaal weggeblazen...
Jij liet me achter in het donker.
Geen dageraad, geen dag;
Ik ben altijd in deze schemering...
In de schaduw van jouw hart.
Ooh