Kimi zaman, hani neden bilmem, durup soruyorum kendime:
Ne olacak bu bendeki seni kaybetme korkusu?
Ne var sende, seni benzersiz kılan
ve beni sana aşık eden?
Her zaman hoşlanıyorum senden
ve sana takılarak geçiriyorum günlerimi,
"Sana katlanmaktan yaşlandım" gibi sözlerle...
Belki de, o imkansız karakterindir, beni sana aşık eden.
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl bir şey? Nasıl?
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl bir şey? Nasıl?
Sende farklı bir şeyler var. Sensiz ne yaparım ben?
Nasıl bir şeysin sen, evet dediğinde,
her an, şimdi bile böyle?
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl? Sen de bilmiyorsun.
Nasıl bir şeysin?
İki giysi arasında kararsız kaldığında
hoşlanıyorum senden,
"Hangisi?" diye soruyorsun bana,
ama çoktan biliyorsun ne giyeceğini.
İşte büyümeye direnen bu biraz çocuksu yanın,
beni sana aşık eden.
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl bir şey? Nasıl?
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl bir şey? Nasıl?
Sende farklı bir şeyler var. Sensiz ne yaparım ben?
Nasıl bir şeysin sen, evet dediğinde,
her an, şimdi bile böyle?
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl? Sen de bilmiyorsun.
Nasıl bir şeysin?
Bir bilsen nasıl olduğunu tepen atıp
bana hatırlattığında seni kaybetmekle ne kaybedeceğimi
ve sonra iki okşamayla birden yumuşayıp
kendini bana aşık ettiğinde.
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl bir şey? Nasıl?
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl bir şey? Nasıl?
Sende farklı bir şeyler var. Sensiz ne yaparım ben?
Nasıl bir şeysin sen, evet dediğinde,
her an, şimdi bile böyle?
Nasıl bir şeysin sen? Nasıl? Sen de bilmiyorsun.
Nasıl bir şeysin?