Εκείνος έτρεχε, ποτέ δεν του μάθανε να περπατάει,
έφυγε κυνηγώντας χλομά φώτα.
Εκείνη απέφευγε οφθαλμαπάτες και περιττές ώρες.
Αεροδρόμια. Άλλοι έρχονται, άλλοι φεύγουν,
όπως η Αλίκη * δίχως πόλη.
Το θάρρος για να φύγεις, ο φόβος μην φτάσεις.
Βρέχει στο κανάλι,
το ρεύμα δείχνει
το δρόμο προς τη θάλασσα.
Όλοι πλέον κοιμούνται.
Το να αφήνεσαι
ακούγεται πολύ καλό.
Να παίζεις στην τύχη
και να μην ξέρεις ποτέ
πού μπορείς να καταλήξεις…
ή να ξεκινήσεις.
Μια στιγμή καθώς φεύγουν οι τουρίστες.
Ένα πρωινό τρένο κατάφερε να χαράξει
τα σύνορα ανάμεσα στο πάντοτε και το ποτέ.
Βρέχει στο κανάλι,
το ρεύμα δείχνει
το δρόμο προς τη θάλασσα.
Όλοι πλέον κοιμούνται.
Το να αφήνεσαι
ακούγεται πολύ καλό.
Να παίζεις στην τύχη
και να μην ξέρεις ποτέ
πού μπορείς να καταλήξεις…
ή να ξεκινήσεις.
Εκείνη κοιμάται μετά τη θύελλα.
Έβγαλε τα ρούχα της. **
Ονειρεύεται ένα ξύπνημα
σε άλλο χρόνο και άλλη πόλη.
Το να αφήνεσαι
ακούγεται πολύ καλό.
Να παίζεις στην τύχη
και να μην ξέρεις ποτέ
πού μπορείς να καταλήξεις…
ή να ξεκινήσεις.
να καταλήξεις ή να ξεκινήσεις…
να καταλήξεις ή να ξεκινήσεις…