Sen, çiçekleri giyinmişken
veya şehirdeki farları,
sisle veya renklerle,
gül dererken çıplak ayak ve sonra
boynuna doladığın beyaz eşarpla, nasıl olur?
Ama...
güzeldin.
Güzel!
Her halinle güzel.
Gökkuşağı
sindiğinde gözlerine,
göğsünün altında
öfke yüreğini zehirlediğinde
(bir başka kadının ona yaklaştığını gördüğün için,
daha ben anlamadan ve gene seni seçmeden),
sen...
güzeldin.
Güzel!
Her halinle güzel.
Bir sabah yağmuru giyinmiş geri geldiğinde de,
gözün kaymış halde bir aşk gecesinin etkisiyle.
Otur şuraya, senden beni bağışlamanı istemiyorum çünkü sen bir erkeksin.
Islak saçlarınla.
Anlayacağını biliyorum.
O izlerle yüzündeki.
Çok üzgünüm, biliyorsun...
Kızarmış gözlerinle.
Sen yalan söylerken ve bana
“Ben seni eskisinden de çok seviyorum” derken,
sen...
güzeldin.
Güzel!
Her halinle güzel.