Άφησα το τηλέφωνο
Έτσι απλά
Αυτό το όμορφο φθινοπωρινό πρωί
Δεν έκανε κρύο
Έμοιαζε με καλοκαίρι
Εκτός απ'το ότι δεν ήσουν εκεί
Μετά κοίταξα τον ουρανό
Από χαμηλά
Αναποφάσιστος, ήθελα να ανέβω εκεί
Ή μήπως όχι
Αλλά ήξερα πως ήμουν φτιαγμένος
Πως ήμουν φτιαγμένος σαν αρουραίος
Πώς πάει ο πόνος σου ;
Ο δικός μου πάει κάπως έτσι
Δεν πρέπει να εξασκούμαστε
Στο να αγγίζουμε τον πάτο
Έπρεπε να μάθουμε
Να ζούμε με αυτό
Πώς πάει ο πόνος σου ;
Ο δικός μου μια έρχεται, μια φεύγει
Έστησα το τηλέφωνο
Έτσι απλά
Μπορώ να ορκιστώ πως άκουσα
Το κουδούνισμα
Έπρεπε να σε είχα ελευθερώσει
Πριν ελευθερώσεις εσύ εμένα
Υπολόγισα το οικολογικό αποτύπωμα
Τρεις φορές
Μετά μίλησα για τη μητέρα σου
Σε έναν τόνο που δε θα σου άρεσε
Δε θα το μάθεις ποτέ
Αφού δε με ακούς
Πώς πάει ο πόνος σου ;
Ο δικός μου πάει κάπως έτσι
Δεν πρέπει να εξασκούμαστε
Στο να αγγίζουμε τον πάτο
Έπρεπε να μάθουμε
Να ζούμε με αυτό
Πώς πάει ο πόνος σου ;
Ο δικός μου μια έρχεται, μια φεύγει
Πες πώς είναι οι νύχτες σου
Και πόσους από τους φίλους μας κράτησες ;
Πώς πάει ο πόνος σου
Μήπως σου ψιθυρίζει να πετάς τη νύχτα ;
Πώς είναι η ζωή σου ;
Η δική μου είναι έτσι κι έτσι
Πώς πάει ο πόνος σου ;
Ο δικός μου πάει κάπως έτσι
Δεν πρέπει να εξασκούμαστε
Στο να αγγίζουμε τον πάτο
Έπρεπε να μάθουμε
Να ζούμε με αυτό
Πώς πάει ο πόνος σου ;
Ο δικός μου μια έρχεται, μια φεύγει