Het vergeet-mij-nietje, en dan de roos
Het zijn bloemen die iets betekenen !
Maar om van klaprozen te houden
En enkel daarvan...moet je gek zijn !
Misschien heb je gelijk! Alleen :
Wanneer ik het je zal gezegd hebben, zal je begrijpen !
De eerste keer dat ik haar zag,
Sliep ze, half naakt
In het zomerlicht
In het midden van een korenveld.
En onder haar witte korset,
Daar waar haar hart klopte,
Liet de zon zachtjes
een bloem opleven :
Net als een klaproosje, mijn ziel !
Net als een klaproosje.
Het is vreemd hoe je ogen schitteren
Als je je dat mooie meisje herrinnert !
Ze schitteren zo sterk dat het een beetje teveel lijkt
Om het je uit te leggen...de klaprozen !
Misschien heb je gelijk! Alleen :
Wanneer ik haar in mijn armen heb genomen,
heft ze mij haar mooie glimlach geschonken,
En nadien, zonder elkaar iets de zeggen,
Hebben we in het zomerlicht
elkaar bemind!...Elkaar bemind !
En ik heb mijn lippen zo hard
tegen haar hart gedrukt ,
Dat in de plaats van een kus,
een bloem ontstond :
Net als een klaproosje, mijn ziel !
Net als een klaproosje.
Het is niets meer dan een avontuurtje
Je verhaaltje, en ik zweer je
Dat ze geen traantje verdient,
noch deze passie...voor klaprozen !
Wacht tot het einde ! Je zal het begrijpen :
Een ander van wie zij niet hield, hield van haar !
En de volgende dag, toen ik haar terugzag
Sliep ze, half naakt
In het zomerlicht
In het midden van een korenveld.
Maar op haar witte korset,
Net waar haar hart lag,
Waren drie druppels bloed
Die precies een bloem vormden :
Net als een klaproosje, mijn ziel !
Net als een klaproosje.