Πού ήσουν εσύ όταν εγώ καιγόμουν και είχα ραγίσει;
Καθώς έβλεπα τις ημέρες να ξεγλιστρούν από το παράθυρό μου
Και πού ήσουν εσύ όταν εγώ ήμουν πληγωμένος και αβοήθητος;
Επειδή αυτά που λες και αυτά που κάνεις με περιβάλλουν
Καθώς εσύ κρεμόσουν από τα λόγια κάποιου άλλου
Ποθώντας να πιστέψεις αυτά που άκουγες
Εγώ κοιτούσα απευθείας μέσα στον λαμπερό ήλιο
Χαμένος στις σκέψεις και στον χρόνο
Όταν οι σπόροι της ζωής και οι σπόροι της αλλαγής φυτεύτηκαν
Έξω η βροχή έπεφτε σκοτεινή και αργή
Καθώς συλλογιζόμουν αυτό το επικίνδυνο αλλά και ακαταμάχητο παρελθόν
Έκανα μια ουράνια διαδρομή μέσα από τη σιωπή μας
Ήξερα πως είχε έρθει η στιγμή
Για να σκοτώσω το παρελθόν και να επιστρέψω στη ζωή
Έκανα μια ουράνια διαδρομή μέσα από τη σιωπή μας
Ήξερα πως η αναμονή είχε αρχίσει
Και κατευθύνθηκα κατ 'ευθείαν... προς τον λαμπρό ήλιο