Kto chce pisać, niech najpierw nauczy się czytać.
Kto chce grać1, najpierw musi nauczyć się słuchać.
Kto chce śmiać się, niech najpierw nauczy się płakać.
Kto chce zrozumieć, najpierw musi umieć zadawać pytania.
Kto chce zwyciężyć, niech najpierw nauczy się przegrywać.
Kto chce zachować, najpierw musi wiedzieć, co odpuścić.
Kto chce obstawać przy swoim, niech najpierw nauczy się ustępować.
Kto chce kochać, najpierw musi nauczyć się rezygnować.
Ja umiem tworzyć, umiem improwizować,
bez reguł ani struktur.
Postępuję jak mi się podoba (jak mi się podoba)
i jak mi się podoba.
Umiem wymyślić całą historię
bez jednego słowa prawdy.
Postępuję jak mi się podoba
i jak mi się podoba. (jak mi się podoba)
Jestem wolny i lekkomyślny,
więc mogę radośnie postępować
jak mi się podoba.
To jest jak stawianie żagla pod wiatr,
zapamiętywanie słów, a nie ich sensu,
przeskakiwanie natychmiast na koniec powieści.
To nie talent, a raczej złudzenie, które przyniesie dana chwila.
Straciłem czas i wciąż go tracę,
wychodzę z domu dopiero w chwili, w której powinienem przyjść, (jak mi się podoba)
kiedy mi się podoba.
Jestem wolny i lekkomyślny,
więc mogę radośnie postępować
dokładnie tak jak mi się podoba. (dokładnie tak jak mi się podoba)
Kto chce pisać, niech najpierw nauczy się czytać.
Kto chce grać1, najpierw musi nauczyć się słuchać.
Kto chce śmiać się, niech najpierw nauczy się płakać.
Kto chce skończyć, musi zacząć od nowa.
Kto chce zwyciężyć, niech najpierw nauczy się przegrywać.
Kto chce zachować, najpierw musi wiedzieć, co odpuścić.
Kto chce obstawać przy swoim, niech najpierw nauczy się ustępować.
Kto chce kochać, najpierw musi nauczyć się rezygnować.
1. a. b. na instrumencie