Ты мне скажы -- што хочаш ты?
Ты мне скажы -- сколь маеш слоў сваіх.
Ты́мі трыма ты падмані,
Ты не шкадуй, кажы іх.
Ты вінаваты...
Ці знаеш ты?
Што ўзяў шмат на сябе за ўсіх за нас.
Чаму ты тут?
Што робіш ты?
Ты з грымам на́ват -- кім з'яўляешся…
Не маеш нават ты маршчын ад болю,
Які́я ты хава́еш ад хлусні…
Што ж, весялiсь..,
Адсюль ужо пайдзi,
За́раз ўстань жа ты...
Столькі ты зла зрабіў, паволь (/-лі),
Час – і (ты) заплаціш ўраз за гэта ўсё.
Ўбавіш ты гонар трохі свой,
Страціш і сябе не ўспомніш…
Ты вінават...
Ці знаеш ты?
Твае́ ўсе рухі -- не мае́ зусім…
Як справы йдуць (Як у цябе)
Ды з пластыкай?
Шэдэўрам непасрэднасці, як знаць!..
Не кра́дучы слоў у кагосьці іншых,
Тых, што багаты, як захочацца…
Што ж, весялiсь..,
Адсюль ужо пайдзi!
За́раз устань жа ты...
З часам вецер
Рух свой зменіць,
Вы́бачыць змагла б я…
Твой інстынкт між
Тым ніколі
Каяцца не хоча.
Дару́й сабе!
Ці зможаш ты?
Любві ніко́лі ты не аддаваў…
Заўсёды тут,
Нас вышэ́й заўжды!
Ты з грымам нават -- кім з'яўляешся…
Не маеш на́ват ты маршчын ад болю,
Які́я ты хава́еш ад хлусні…
Што ж, весялiся!
Адсюль ужо пайдзi,
Устань жа за́раз ты...
Ты чаго хочаш ад мяне?